We hebben nog wat dagen meer genoten van Polen èn vooral van de gastvrijheid van de mensen uit Polen. Dank jullie wel hotel Wiki! We wensen jullie familie en business een gezonde toekomst toe! Uiteraard wensen we dat iedereen toe! Hartelijk dank voor de gastvrijheid, mensen uit Polen.
En dan echt De Europese Unie uit. De douane bekeek onze georganiseerde chaos eens goed en wenst ons een veilige reis toe!
Daar sluiten we ons graag bij aan, want de wegen zijn van asfalt of zand en klei of alles door elkaar, vol flinke gaten. Ook maken verschillende weggebruikers gebruik van dezelfde weg (voetgangers, fietsen, brommers, geiten, paarden en koeien met veehouders, honden, katten, paard en wagens, motoren, nieuwe en oude auto's en vrachtauto's) en een ieder rijdt zijn eigen gewenste snelheid en richting om de gaten heen. Even wennen en we blijven rustig rijden.
Omdat onze entree in Ukraine laat in de middag is en we nog niet in staat zijn snel het Ukrainse alfabet te lezen, dus ook de naamborden niet. Zoeken we hulp van het navigatieprogramma, die toont een hotel in de buurt, villa Anna. Misschien kunnen we daar op de parkeerplaats in Roadkapje overnachten? Ter plekke blijkt het een ziekenhuis/verpleegtehuis te zijn. Zuster Anna biedt ons een plek in de tuin van villa Anna, wat ons qua uiterlijk doet denken aan villa Kakelbont van Pipi Langkous, en wij voelen ons gered! Want de komende duisternis en overgang naar dit nieuwe land is best groot.
Vooral omdat net voor de grensovergang waar wij Ukraine binnen zijn gegaan het in Polen een gebied is met veel luxe vakantiehuizen en hotels, vanwege de mooie natuur van de Karpaten is het een wandel- en skigebied. Dit maakt het contrast net aan de andere kant van de grenslijn, waar men met economische crisis te maken heeft, nog veel groter.
De volgende dag schijnt de zon lekker en met mooi weer rijden we dieper Ukraine binnen. We vinden een plekje aan een rivier, vroeger een camping, en we ontmoeten vriendelijke, zeer gastvrije mensen. De kinderen maken nieuwe vrienden door lekker samen te spelen! Ze mogen mee helpen de koe binnen te brengen en we eten verse kaas.
We overnachten op mooie plekken langs rivieren, watervallen, bovenop een bergrug in de Ukrainse Karparten en daarna kilometers maïsvelden. We zien echter weinig wild, wel enkele soorten vogels. O.a. in de bergen worden we wakker met het mooie diepe geluid van raven en het geklop van spechten, in de middagzon tjielpen de mussen en zwart/matkop meesjes vrolijk rondom ons heen en in de late avond worden we in slaap gesust door uilen. Deze plekken zijn echter vaak wel wat moeilijk aan te rijden. Maar hadden we al vermeld dat we rustig aan doen?
In de steden ontmoeten we bijzondere, gevarieerde, gastvrije gezinnen, waar we via couchsurfing bij hun thuis kunnen blijven overnachten en samen de maaltijd delen. Op deze manier horen en zien we andere verhalen en beelden van de Oekraine èn leren we hoe traditioneel Oekraïns eten smaakt.
Soms kunnen we de gesprekken verdiepen door een vertaalprogramma op onze telefoon, of er wordt een Ukrainse vriend gebeld die iets meer engels kan spreken en die vertaald dan ons gesprek met alleen Ukrains sprekende mensen, leve de techniek èn handgebaren èn de wil om elkaar te begrijpen en te ontmoeten!
Op een avond rijden we een dorpje in en willen we ons trakteren, we gaan een bistro binnen en daar gaan we snel wat eten want we willen nog voor het donker wordt een slaapplek vinden. We kunnen al wat woorden dus krijgen we voor elkaar om een lekkere aardappelschotel en dumpling te bestellen. Aan de tafel naast ons is iemand jarig, de kinderen spelen met elkaar en we feliciteren ze met hun verjaardag. In het Oekrains en Nederlands zingen we, we dansen samen, praten en raken niet uitgepraat. Er wordt ons een slaapplek aangeboden en de volgende dag nemen we, nog steeds niet uitgepraat, afscheid van onze nieuwe vrienden.
We ontmoeten ook veel mensen omdat we net als de OV-bussen een geel kentekenplaat hebben, worden we regelmatig stop gezet, om mee te kunnen rijden. Geen probleem! We rijden toch die richting op. Dit is erg gezellig en verrijkt elkaars wereldbeeld en taal.
Zo nemen wij ook een muziekleraar mee naar de stad Bar. Hij nodigt ons uit om zijn muziek te beluisteren en zo zitten we ineens in een theaterzaal van een school en kunnen we genieten van een prachtig privé- mini piano en accordeon -concert met zang!
Ook op plekken, waar we niet ontmoetingen zouden verwachten komen we mooie bijzondere mensen tegen en zitten we enkele momenten later gezamenlijk rond een vuurtje onder andere zelf gevangen vissen te braden.
De navigatie brengt ons regelmatig op mooie plaatsen. Want je kunt zien dat er ooit een camping is geweest, op de plaatsen waar campings staan aangegeven of de plaats waar een kasteel heeft gestaan, is nog een ruïne te vinden. Soms is er ook niks wat op een plek lijkt waar we kunnen overnachten. Wanneer we vragen of het een probleem is als we naast de tuin gaan staan bij een huis in de buurt, mogen we in de tuin staan. Ook hier ervaren we weer dat Oekraïense mensen zeer gastvrij en gul zijn. Ook hier delen we samen de maaltijd en krijgen we iets lekkers toegestopt voor onderweg. Hartelijk dank lieve mensen in Ukraine! Wij nemen graag jullie voorbeeld aan van gastvrijheid en hopen dit door te kunnen geven in de wereld!! Het is een feest overal zoveel gevarieerde vriendelijke mensen te ontmoeten, voor ons en onze meiden!
We zijn nog lang niet uitgekeken, net zoals in alle landen die we inrijden, is alles maar een tipje van het land wat we zien en meemaken. Echter Ukraine is groot, dus we rijden rustig verder door dit land...
Inmiddels is het dan echt herfst geworden, ook qua weer. We kunnen lekker vliegeren en uitwaaien en we kleden ons warmer aan. We genieten van de mooie herfstkleuren van de bladeren aan de bomen en waaiend in het rond. Èn van de appels! Die zijn er hier in alle soorten en maten. Dank vele mensen uit Ukraine voor het delen van jullie heerlijke appels met ons.
Het is in grote delen van Ukraine voor iedereen een kunst om een vuilnisbak te vinden. Het iets schoner achterlaten van de plaats in de vrije natuur dan dat we deze aantreffen is dan een grotere uitdaging geworden... Wat ons er echter niet van weerhoudt om het vuil op te ruimen.
Roadkapje rijdt heel rustig verder. Soms is dat wiel voor wiel, soms zelfs met behulp van planken, om hoogte verschil en modder te kunnen overbruggen. Af en toe schuurt het struikgewas langs de zijkanten. Dit laat de nodige herinneringen achter. Waardoor ze nog even fijn kan terug denken aan haar avonturen in de Oekraïense Karpaten. Nu op weg naar de Zwarte zee.
Op onze weg naar de zwarte zee zien we weer een heel ander landschap dan in de Karpaten. Uitgestrekte velden met akkerbouw. En met uitgestrekt bedoelen we ook heeeeel uitgestrekt! Velden waarop in de zomer de zonnebloemen, graan, maïs en nu witte kolen groeien. Bij de huizen buiten de steden, zien we regelmatig veel bijenkasten. Op markten, langs de weg en aan huis kopen we de overheerlijke lokale producten. Zoals honing, ingemaakte tomaten en augurken.
Via couchsurfing komen we in het gemoedelijke dorp Lehedzyne. Hier ontmoeten we zeer vrolijke, aardige en creatieve dorpbewoners. We logeren in een gezellig huisje en staan samen met de bewoners 's ochtends dansend in de tuin. Het weer is nog zo mooi, dat we zelfs buiten eten overdag en bij een vuurtje de dag afsluiten. We maken kennis met de historie van weer een ander deel van Oekraïne. In het museum leren we over het dagelijkse leven van de Trypillia-cultuur, die 5000 geleden hun vestingen in deze buurt hebben gebouwd. Ook ontmoeten we de schrijvers, makers en regiseurs van de Oekrainse film "Чорний Козак" of "The Black Kozak". We hopen vurig dat deze film internationaal bekend wordt en we de kans krijgen de volledige film te zien. Zie voor de preview: http://croganfilmworks.com/black-kozak.
De makers van deze film hebben ook een engelse versie beschikbaar voor geïnteresseerde bioscoophouders! Een bijzonder detail is dat deze film geheel door vrijwilligers is gemaakt.
Naast de leuke ontmoetingen met Oekraïnse mensen hebben we ook gemoedelijke ontmoetingen met de dieren. Zeer speciaal is de ontmoeting met een hond in dit dorp. Deze hond kiest ervoor met ons mee te gaan, tijdens onze wandelingen in de omgeving. En in de auto zitten vindt hij ook geen probleem...daar denken wij toch enigszins anders over. Gelukkig voelt "Batman" zich ook thuis bij de bewoners van het huisje (inclusief de kat)!
Naast dat we iedere dag dansend opstaan, vieren we ook Halloween en een verjaardag met een gezellig gezelschap!! Wat een verwennerij!
Via een weg met een steeds beter wegdek komen we in Odessa. Hier spreekt men voornamelijk Rusisch. De meiden kijken hun ogen uit met 's avonds de vele feestelijke lichtjes in de stad, de gemoedelijke sfeer en in het Gorsad park (stadstuin) dansen we met de oudere bewoners van deze stad op de volksliederen die gezongen worden tijdens een openbaar concert en krijgen we een wals-dansles van een vrouw van in de 90 jaar die al walsend accordeon speelt.
De trappen van Potemkin beklimmen we, waardoor ons zicht op de stad wordt verruimd. Dit gezichtsbedrog en ongelijkheid ontdekken we niet alleen in de gebouwen en architectuur (zoals het huis met 1 muur), ook in de verdeeldheid van salaris van de mensen.
Èn we steken onze hand, zetten onze voeten en nemen zelfs een duik in de zwarte zee! En zo ontdekken we dat we daar helemaal niet zwart van worden!
We staan met Roadkapje op verschillende plaatsen op het strand en of op een heuvel, waarvan we, vanuit ons bed, uit kunnen kijken over de Zwarte Zee. Heerlijk!
Ondertussen is de nachtvorst echt gekomen. Met de wollen dekens van de lokale markt, de ingebouwde vloerverwarming en houtkachel stoken we het behaaglijk warm.
We volgen de kust van de Zwarte Zee richting het oosten en komen uit bij de monding van de rivier Dnjepr. Deze volgen we stoom opwaarts, uiteindelijk tot aan Dnipro. Zoals al eerder vermeld brengt het navigatiesysteem ons op plekken waardoor we bijzondere ontmoetingen hebben. Deze keer komen we in Mykolaiv (de scheepsbouwstad) bij de jachthaven en kanovereniging uit. Gelukkig kunnen we ook hier een nacht overnachten. De volgende ochtend ontmoeten we de werknemers en -gevers van een bedrijf dat scheepsmotoren reviseert en nemen we een kijkje in de werkplaats. Op deze ontmoeting moet zeker gedronken worden! Gelukkig hebben we beide een rijbewijs!! Want voor vodka als ontbijt is ons lijf niet geschikt. Burp!
Tijdens onze ontmoetingen is het leuk over Nederland te vertellen, ook zijn we soms een mooie gelegenheid voor mensen om hun praktijk ervaring in het engels praten te vergroten. In Mykolaiv hebben we een ontmoeting waarin we de praktijk ervaring in het Nederlands praten kunnen vergroten. Wellicht zijn er mensen in Nederland die graag willen helpen: wie zou er Nederlands willen praten met een Oekraïnse die binnenkort in Sliedrecht komt wonen?! Neem graag contact met ons op.
Naast deze ontmoeting met de Nederlandse taal komen we er een Hollandse kaaswinkel-keten tegen, waarin ze ook TonyChocolonely verkopen!!! Het geeft een zeer bevredigend gevoel als we de verkoper kunnen vertellen dat de maker van deze chocolade streeft naar slaafvrije-chocolade!! En wij hebben de Sinterklaas-inkoop kunnen doen!
ia de grootste woestijn van Europa komen we bij Euraziatische steppe uit. We slapen voor de ingang, waar staat dat de Kerstman hier logeert. Echter is deze man helaas nog niet aangekomen. Op de steppe glibberen we door de modder en ijs naar Askania Nova Biosfeer Reservaat. In de beginnende schemering ploeteren we langs het safaripark waarin tropische dieren worden gehouden. Zo zien we in de schemer byzons en kamelen.
Via het dorp Zmiivka, waar we ons hebben laten vertellen dat er mensen met 18 verschillende nationaliteiten gemoedelijk met en bij elkaar wonen, rijden we naar Nikopol. In Nikopol worden we op sleeptouw meegenomen door vader en zoon van een gezellig gezin. Zij laten ons de plaatsen zien waar de Kozakken zijn geweest en de verandering van de Dnjepr door stuwmeren om elektriciteit te vergaren.
Naast dit fijne gezin, ontmoeten we
hun muzikale vrienden. Erg gezellig! We mogen bij de oefensessie zijn van de band genaamd: ИграяПаузы. Dit is geweldig! Een huiskamerconcert van een band met fluit, viool, gitaren en een dijk van stemmen, met internationale allure! Wij gunnen jullie een wereldtour mannen!!
Check hun muziek op: https://m.facebook.com/groups/1873926056257045 en nodig ze uit voor een concert! Ze spelen met humor diverse stijlen zoals reggea, rock, ska en folk!
Tijdens onze vele ontmoetingen wordt vodka drinken en diner ons vaak aangeboden. Sommige ontmoetingen zijn niet te weerstaan: je wilt boodschappen doen om met je gezin relax aan de oever van de Dnjepr te camperen. Een vriendelijke man staat erop dat we bij hem en zijn gezin thuis komen. Hij heeft voordat we kunnen bedanken en overwegen al van alles geregeld. En al gauw zitten we gewassen en met 10man/vrouw/kind aan tafel. Gezellig, wat een feest!! Na een warme nacht in een huis slapen, is het met een warm hart en tranen afscheid nemen!
Onderweg hebben we al veel gehoord over de vroegere Kozakken. Nu komen we in het gebied waar ze hebben gewoond. In een vesting op het eiland Chortytsja ontmoetten we ze in levende lijven. Ze zijn nog zeer strijdvaardig en zeer vaardig in het gebruik van hun diverse wapens!
We gaan op bezoek bij vrienden, in Zaporizja (Запоріжжя), die in de Karpaten als lifters met ons hebben meegereisd. Via hun komen we ook in contact met vrienden van vrienden. Wat maakt dat we ook in een ander gedeelte van de stad op bezoek gaan. Terwijl alle kinderen (hun, onze en buur) heerlijk spelletjes spelen met elkaar, hebben wij ook weer mooie ontmoetingen, waarin we elkaar inspireren, verbazen en motiveren.
In het gebied waarin we zijn en alle overige grensgebieden wordt de staat van beleg afgekondigd en worden de berichten steeds spannender. Onze plannen om via Kharkov, door Rusland, naar Kazachstan te rijden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Wat overigens niet geldt voor de sneeuw die er inmiddels gevallen is!
We hebben de keuze kunnen maken om snel, via Dnipro, naar Kiev te rijden en daar onze plannen bij te stellen. Ook daar ontmoeten we zeer vriendelijke en hulpvaardige mensen. We bezoeken oa het diepste metrostation van de wereld, met heeeeeele lange roltrappen, en het Majdan Nezalezjnosti.
Vol vertrouwen en zeer dankbaar laten we Roadkapje in goede handen hier achter....
Dank jullie wel, zeer gevarieerde inwoners van Oekraïne! De ontmoeting met ieder van jullie is voor ons heel speciaal! We wensen voor jullie allen een gezonde, vredige, duurzame en welvarende toekomst! Wij verheugen ons op een gezonde nieuwe ontmoeting met jullie in de toekomst!!
En dan Roadkapje... Na het trotseren van kou, het glibberen in de modder, stuiteren in kuilen, hobbelen en maneuvreren over de ongelijkheden in wegen, vermijden van oorlogsgebieden, en grenspolitie .... Neemt zij een tijd rust. Gewassen en met veel lucht in de bandjes staat ze in een verwarmde garage...
Met dubbele gevoelens laten we haar even uitrusten... en zijn wij het vliegtuig in gestapt. Op weg naar nieuwe avonturen...
Wie heeft of weet waar een tillift staat die niet meer gebruikt wordt?! Deze hulp zou een gezin, met een zoon die niet in staat is te staan/lopen, uit de Oekraïnse Karpaten zeer tot steun zijn.
|
|
